 |
| Muszla błotniarki z muszelkami w środku. Fot. W. Mikołuszko |
- Patrz, wujek, ona rodzi małe ślimaczki – Jaś pokazał mi muszlę,
którą przed chwilą wyjął z wody.
Rzeczywiście, w jej środku znajdowało się chyba z
kilkanaście innych małych muszelek.
- Nie, nie rodzi – odparłem. – Zobacz, te muszelki też są
puste. A poza tym takie ślimaki składają jaja, a nie rodzą żywych młodych.
 |
| W narwiańskim starorzeczu. Fot. W. Mikołuszko |
Jaś wyrzucił więc małe muszelki i w ciszy dalej przyglądał
się wodzie, a właściwie całej masie roślin, które w niej rosły. Sunęliśmy kajakiem przez starorzecze Narwi. Tędy musiała kiedyś płynąć rzeka, ale jak to z nią bywa,
zmieniła koryto i teraz toczyła swe wody inną drogą. Pozostawiła po sobie tylko
zbiornik połączony wąskim przejściem z głównym nurtem. Jaś (o którym już tu
i tu
pisałem) lubił ze mną wpływać na to starorzecze.
Woda tu raczej stała niż ruszała
się, dzięki czemu obficie rozrosły się rośliny. Jak w bogatej oranżerii
mogliśmy się przyglądać poszczególnym gatunkom: osoce aloesowatej,
rdestnicom, rogatkom,
żabiściekom, grążelom
i jeszcze paru innym gatunkom, których nie będą wymieniać, by nie zanudzać
czytelników. W tej podwodnej dżungli przemykały po cichu liczne zwierzęta:
larwy ważek, jętek, wodne pająki i ślimaki - przede wszystkim zatoczki
i błotniarki. Oba są
roślinożerne, pospolite i można je bez trudu hodować w akwarium. Tutaj łaziły
oblepione często rzęsą.
Jaś pracowicie przyglądał się wodzie i wyławiał ich muszle. Jeśli w środku
znajdowały się żywe ślimaki, wyrzucał je z powrotem. Jeśli były puste – zbierał
do kajaka.
Ja z kolei bardzo chciałem zobaczyć kwiat grzybienia białego. W czasie poprzedniej
naszej wycieczki dostrzegłem jego pąki. Miałem nadzieję, że tym razem już się
rozwinęły. I rzeczywiście, kiedy dopłynęliśmy na miejsce, gdzie rosły, powitały
nas pięknymi, dużymi kwiatami. Są pod ochroną, więc nie chciałem ich zniszczyć
przypadkowo kajakiem. Wskoczyłem do wody i utaplany w błocie i rzęsie dobrnąłem
na piechotę, by zrobić zdjęcie.
 |
| Kwiat grzybienia białego w starorzeczu Narwi. Fot. W. Mikołuszko |
Wokół nich zbierały się owady. Jeśli zapylą kwiaty, te stulą
się i schowają pod wodę. Rozwiną się w nich nasiona, które, gdy dojrzeją,
uwolnią się i dzięki pęcherzykom powietrza będą unosić się na powierzchni. Woda
rozniesie je dalej i może gdzie indziej osiądą na dnie i dadzą początek nowej
roślinie.
Jasia grzybienie nie za bardzo interesowały. Dalej rozglądał
się za muszelkami. Właśnie wyciągnął jedną z nich i zaglądał do środka.
- Patrz, wujek, w niej jest pijawka – zainteresował się.
Ze środka muszli ślimaka rzeczywiście wypełzło podłużne
stworzenie o ciemnej barwie. Chwilę mu się przyglądaliśmy, a potem wypuściliśmy
na wolność.
- O, a tu co? – zdziwił się Jaś.
W kolejnej muszli też coś musiało mieszkać. Otoczyło ją
jakąś błoną, ale zanim zdołaliśmy mu się przyjrzeć, uciekło.
- Ciekawe, dlaczego tyle stworzeń mieszka w muszlach, co
wujek?
- Myślę, że to dobre schronienie. Pomagało ślimakowi, to pomoże
i innym zwierzętom. Drapieżnikom trudniej zaatakować zwierzę schowane w muszli niż
biegające po dnie bez osłony – odparłem.
Jaś skinął głową. A po powrocie z wycieczki pracowicie
posegregował i policzył wszystkie swoje muszle.
 |
| Liczenie muszli z narwiańskiego starorzecza. Fot. W. Mikołuszko |
- Wujek – oznajmił z dumą – mam już 69 muszli. Brakuje mi
tylko 31 do setki. Popłyniemy jeszcze raz?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz